Μια ταινία για ένα δυσλεξικό παιδί, από την Ινδία και με αρκετό bollywood, ξεπέρασε το καταπληκτικό Room και είναι ό,τι καλύτερο είδα τελευταία...

Το Room είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Θα σας μιλήσω για αυτό τις επόμενες μέρες γιατί προέχει το Taare Zameen Par (Like Stars on Earth), μια bollywood ταινία. Δεν περίμενα να το γράψω ποτέ αυτό...

Ο Ishaan είναι ένα παιδί που δυσκολεύεται στο σχολείο. Μαλώνει συνέχεια, έχει κακούς βαθμούς και έχει προβλήματα και στο σπίτι. Οι συνεχείς αποτυχίες τον κάνουν το μαύρο πρόβατο. 

Ο πατέρας με τις απαιτήσεις του οδηγεί τον Ishaan μακριά από το σπίτι σε ένα οικοτροφείο. Το νέο περιβάλλον είναι εχθρικό για τον μικρό Ishaan, τόσο που σιγά σιγά χάνει το κέφι και για το μοναδικό πράγμα που ήταν καλός: τη ζωγραφική. 

Από τους τίτλους αρχής κάνουμε μια βουτιά στην απύθμενη φαντασία του Ishaan, η οποία όμως δεν μπορεί να συμβαδίσει με τα κλασσικά δεδομένα της κοινωνίας και της παιδαγωγικής. 

Ο Ishaan θα σταθεί τυχερός όταν στο σχολείο του έρθει ο Ram Shankar Nikumbh ως αναπληρωτής δάσκαλος ζωγραφικής. Ο Ram, παιδί και ίδιος με μαθησιακές δυσκολίες, καταλαβαίνει ότι ο Ishaan αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα και πασχίζει μέσα από πολύ -και δημιουργική- προσπάθεια να βρει ένα τρόπο επικοινωνίας με το αγόρι. 

Η ταινία κρατάει κοντά 2μιση ώρες και μέσα σ'αυτό το χρονικό πλαίσιο ακολουθούμε τις συναισθηματικές ανόδους και καθόδους του πρωταγωνιστή μας. Σε αυτό το κομμάτι μας βοηθάει η σκηνοθεσία.

Ο σκηνοθέτης Aamir Khan, που έχει και το ρόλο του Nikumbh, χρησιμοποίησε ό,τι δυνατότητα είχε για να κάνει την ταινία δημιουργική αλλά με σαφέστατο σκοπό. 

Η χρήση του animation είναι φανταστική, η μουσική, αν και σε μερικά σημεία δεν βοηθάει στο γρήγορο transition, δίνει συναίσθημα και τα γυρίσματα έγιναν σε αληθινό σχολείο, με αληθινούς μαθητές και καθηγητές. 

Θα γελάσεις σε πολλά σημεία και σε άλλα τόσα θα σου σφιχτεί το στομάχι. Αν δακρύσεις μην ανησυχείς, είσαι ένας από μας. 

Αφού τελειώσει η ταινία μην παρασυρθείς από την καταπληκτική φωτογραφία που σε μεταφέρει στην Ινδία. Οι παρωχημένες απόψεις για τα παιδιά, τη μάθηση, τις δυσκολίες και τις διάφορες παθήσεις και σύνδρομα υπάρχουν σε όλα τα κράτη, του 1ου, του 2ου και του 3ου κόσμου.

Το θέτει πάρα πολύ καλά ο Nikumbh σε κάποια φάση. Τα παιδιά με "ειδικές ικανότητές" έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν σχολείο μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδιά και η επαφή αυτή βοηθάει όσο τίποτα στην κοινωνική ενσωμάτωσή τους.

Στην Ελλάδα ο θεσμός του Ειδικού Σχολείου καλά κρατεί, το ΚΕΔΔΥ στέλνει στα σχολεία αυτά, όποιο παιδί έχει χάσει 2-3 τάξεις και χαλάει το πειθαρχημένο κλίμα της τάξης. Ας ελπίσουμε η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε με τις απορροφήσεις των ειδικών παιδαγωγών από τα δημοτικά σχολεία να φέρει πραγματική αλλαγή.

Άντε βάλε την ταινία και κλάψε...