Ο Χάρι Πότερ και το Καταραμένο Παιδί - Από αυτά που λατρεύεις να μισείς!

Posted by : Σαμπάρ "ο Αλλοδαπός" Τάσος 25 Νοε 2016

Ολοκληρώσαμε με αυτά και με αυτά ένα μήνα αφιερωμένο στην J.K. Rowling. Η τεράστια αυτή συγγραφέας φέτος έκανε το ντεμπούτο της στο σενάριο με το prequel του Harry Potter, Fantastic Beasts and where to find them, κυκλοφόρησε το τρομερό αστυνομικό της μέσω της περσόνας του Robert Galbraith και το θεατρικό της έχει βραβευτεί ως το καλύτερο της χρονιάς στην Αγγλία!

Το σενάριο της πρόβας κυκλοφόρησε σε έντυπη έκδοση, σε μία κίνηση που με ξένισε επειδή μοιάζει πολύ με αρπαχτή, αλλά από την άλλη το να δω το θεατρικό, αποτελεί από μόνο του φαντασία, ανυπομονούσα να πιάσω στο χέρι την 8η ιστορία και να δω που βρίσκονται οι χαρακτήρες με τους οποίους μεγάλωσα.

Και αφού προφανώς η παράσταση έγινε sold out και το βιβλίο best seller, άρχισαν οι γκρίνιες και τα παρατράγουδα. Οι μισοί βγάζουν μία έκπληξη που το βιβλίο είναι σενάριο πρόβας και άλλοι κατηγορούν την Rowling για queerbaiting. Αφού μιλήσουμε για το βιβλίο και το πως μας φάνηκε θα μιλήσουμε και για τις γκρίνιες...

Ο Χάρι Πότερ και το Καταραμένο Παιδί

Στην 8η ιστορία (και τελευταία με τον Χάρι) η συγγραφέας μας μεταφέρει στο μέλλον (όπου και είχε καταλήξει το τελευταίο βιβλίο βιβλίο) με τον Χάρι Χρισούχο (κυριλάτο μπάτσο δηλαδή) και με τρία παιδιά: τον Τζέιμς, τον Άλμπους Σέβερους και τη μικρή Λίλι.

Πρωταγωνιστές είναι ο Άλμπους, ο δεύτερος γιος του Χάρι και της Τζίνι, ο οποίος δεν μπορεί να διαχειριστεί την πίεση του ονόματος που κουβαλάει. Από την άλλη ο ίδιος ο Χάρι κουβαλάει τη μικρή πείρα του από οικογένειες (τουλάχιστον τις σωστές) και σε συνδυασμό με τις ευθύνες που κουβαλάει έχει γίνει ένας πατέρας που δεν μπορεί να "ακούσει" τις ανάγκες του παιδιού του.

Ο Άλμπους στο πρώτο ταξίδι του με το Hogwarts Express (εκεί που οι παρέες μια ζωής δημιουργούνται) συναντάει το Σκόρπιους Μαλφόι, ένα παιδί με χιούμορ και όρεξη αλλά με πολύ κακό όνομα εξαιτίας του πατέρα του. Οι δυο τους θα γίνουν πολύ καλοί φίλοι και μαζί θα προσπαθήσουν να τα βγάλουν πέρα σε ένα σχολείο που είναι πολύ δύσκολη η ζωή αν δεν είσαι δημοφιλής.

Καθώς και των δυο τους η ζωή πάει από το κακό στο χειρότερο και απομακρύνονται από τους πατεράδες τους, με ιδέα του Άλμπους, προσπαθούν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω (με την τελευταία εναπομένουσα χρονομηχανή) και να σώσουν τον πιο διάσημο "περιττό", τον Σέντρικ Ντίγκορι, που σκοτώθηκε από τον Βόλντεμορτ στο Κύπελλο της Φωτιάς.

Όπως είναι φυσικό, το παιχνίδι με τον χρόνο μόνο προβλήματα δημιουργεί, με την παρέα να πηγαινοέρχεται, να αλλάζει όλο και πιο πολύ τα timelines και να ξαναγράφουν την ιστορία από την αρχή. Όλα αυτά θα καταλήξουν σε ένα showdown με έναν απρόσμενο αντίπαλο, σε ένα απρόσμενο μέρος, σε μια απρόσμενη χρονική στιγμή.

Στην 8η ιστορία λοιπόν, η Rowling επέλεξε να παίξει με τον χρόνο κι αυτό ποτέ δεν είναι καλό για τη συνοχή. Σε αντίθεση με τα βιβλία, όπου η Ερμιόνη χρησιμοποιούσε χρονομηχανή για να πηγαίνει σε πολλά μαθήματα την ίδια στιγμή (δηλαδή ένα timeline) εδώ έχουμε μια διαφοροποίηση όπου η παραμικρή παρέμβαση αλλάζει το μέλλον με τρόπους καταστροφικούς. Το αποτέλεσμα τα plotholes να είναι παρόντα όπως και σε κάθε τι που παίζει με το χρόνο.

Αυτό όμως που με ενόχλησε είναι ότι με αυτό το τρικ η συγγραφέας αντί να δημιουργήσει μία εντελώς νέα ιστορία επέλεξε να επανέρχεται σε κάθε ευκαιρία σε όλα τα σημαντικά σημεία της ιστορίας που ολοκλήρωσε με το Κλήρους του Θανάτου. Όλες οι στιγμές είχαν να κάνουν με φανταστικές στιγμές που έχουν ξαναειπωθεί και με άλλες που μιλάνε για το what if. Λίγα καινούρια πράγματα και αυτό θα το καταλάβαινα επειδή είναι το πρώτο της θεατρικό, αλλά όπως η ίδια λέει "τέλος με τον Χάρι"...

Παρ' όλα αυτά έχω να πω ότι μια χαρά στέκεται το βιβλίο, αν και μόνο αν ξέρεις τι πας να διαβάσεις. Η ιστορία δεν θα σήκωνε ολόκληρο βιβλίο και μερικές φορές έχουμε σε μερικές σελίδες να περνάνε χρόνια. Εγώ αυτό που κρατάω από αυτό το βιβλίο είναι ότι είδα να παίρνουν χρόνο συμμετοχής χαρακτήρες που το άξιζαν και μιλάω για τον Ντράκο Μαλφόι.

Αδικημένος και ο ίδιος από την κληρονομιά του, ο Ντράκο δείχνει ότι είναι ικανός για μεγάλα πράγματα. Δεν μιλάω για γενναιότητες κτλ. Μιλάω για μικρές στιγμές γεμάτες συναίσθημα. Θίγονται στο καταραμένο παιδί μερικά πράγματα που σκεφτόμουν για αυτό το χαρακτήρα: το πόσο εύκολο μου φαινόταν να ήταν κι αυτός μέρος της Παρέας. Όπως λέει και ο ίδιος "η παρέα των τριών τους ήταν το μοναδικό που ζήλευα". Αυτό από μόνο του δίνει μια δικαίωση στον Ντράκο και τον καθιστά πιο αγαπητό.

Το Καταραμένο Παιδί παραμένει όμως ένα σενάριο και δεν είναι ολοκληρωμένο βιβλίο. Αν έχεις διαβάσει τα εφτά βιβλία θα το απολαύσεις. Τι όχι;

Μάλλον πρέπει να περάσουμε στις γκρίνιες:

Το επίσημο σενάριο της πρόβας

Αυτό γράφει το εξώφυλλο πάνω πάνω. Κάνοντας την αναζήτηση μου είδα ότι ο κόσμος αντέδρασε έντονα όταν άνοιξε το βιβλίο και είδε με έκπληξη ότι είναι σενάριο. Κάποιοι έκλαψαν τα λεφτά τους κι άλλοι μιλάνε για κακό fanfiction. Με τους πρώτους δεν θα ασχοληθώ γιατί πρέπει να είσαι βλάκας για να πέφτεις από τα σύννεφα, όταν ο κόσμος έχει βουίξει και το γράφει και το εξώφυλλο πάνω πάνω! Αν σου φαίνεται σαν fanfiction το θέμα είναι άλλο και μάλλον έχει τη ρίζα του στο ότι δεν είμαστε μαθημένοι να διαβάζουμε θεατρικά.

Μία γυναίκα του χώρου μου είπε πρόσφατα ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό εργαλείο η ανάγνωση θεατρικών και βοηθάει πάρα πολύ τη φαντασία να δουλέψει στο μέγιστο. Αυτό που εγώ είδα είναι ότι το αραιογραμμένο αυτό σενάριο και η ελάχιστη περιγραφή της εικόνας άφησε τόσο μεγάλο χώρο στη δική μου φαντασία, που τα πάντα τα έζησα το ίδιο ζωντανά με ένα βιβλίο και δεύτερον το βιβλίο τελείωσε σε χρόνο ρεκόρ.

Αλλά για να το κάνεις αυτό δεν πρέπει να πιάσεις το βιβλίο με προκατάληψη και φυσικά να μην είσαι έτοιμος να βγάλεις το bitchiness από μέσα σου. Θα αναρωτηθώ όμως εγώ και απάντα μου εσύ, πως γίνεται να είσαι γνώστης του βιβλίου και συγχρόνως να ξεπέφτεις θεωρώντας τον εαυτό σου Potterhead; Πως γίνεται να είσαι groupie και ταυτόχρονα ανοιχτόμυαλος;

Queerbaiting ή αλλιώς ψαρεύοντας gay πελάτες!

Ο όρος Queerbaiting αναφέρεται σε τακτικές που σκοπεύουν στο να προσελκύσουν την LGBT κοινότητα με την υπόσχεση της εμφάνισης χαρακτήρων με εναλλακτική σεξουαλικότητα, κάτι που ποτέ όμως δεν γίνεται εμφανώς και απροκάλυπτα για να μην διώξει τους ετεροσέξουαλ. Για queerbaiting ας πούμε είχε κατηγορηθεί το House M.D. και το αμφιλεγόμενο bromance ανάμεσα σε House και Cameron...

Στο βιβλίο αυτό με την πρώτη ματιά δεν υπάρχουν καθόλου σεξουαλικές σπόντες ανάμεσα στον Άλμπους και τον Σκόρπιους, Και οι δύο δείχνουν ότι ελκύονται από κορίτσια και κάνουν και τις κινήσεις για να τις κατακτήσουν. Η μόνη πιθανή ένδειξη είναι μερικές μακριές αγκαλιές που στην αντρουά κοινωνία μας μπορεί να παρεξηγηθούν.

Από την άλλη είναι γνωστό ότι η Rowling βασίζεται στο να παίζει με σοβαρά θέματα και να δημιουργεί αλληγορίες. Αν ο Βόλτεμορτ και οι Θανατοφάγοι του είναι οι ναζιστές SS και ο λυκάνθρωπος Λούπιν μια αλληγορία στο AIDS τότε γιατί να μην είναι η απαγορευμένη φιλία ανάμεσα στον Σκόρπιους και τον Άλμπους μια αλληγορία της απαγορευμένης ερωτικής αγάπης ανάμεσα σε δύο αγόρια ή άντρες.

Το θέμα είναι ότι η Rowling, που έψαξα αλλά δεν βρήκα να έχει πει η ίδια κάτι ξεκάθαρο για το θέμα, έχει δώσει δικαιώματα στους φαν της. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μπλέκει με τις θεωρίες των φαν και έχει δώσει τροφή, με πιο διάσημη την παραδοχή ότι ο Νταμπλντορ, ο θαρραλέος, σοφός, μέντορας του Χάρι, ήταν gay.

Οι LGBT φανς των βιβλίων που δεν ήταν και λίγοι περίμεναν πως και πως έναν ανοιχτά "δικό" τους χαρακτήρα και τώρα βγάζουν το δικό τους bitchiness, αλλά τι να κάνουμε; Αν άρχιζα να κράζω εγώ για την έλλειψη χοντρών ρασταφάριδων αλλοδαπών δεν θα είχα διαβάσει ούτε ένα καλό βιβλίο...

Τι μας μένει στην τελική; Ένα καλό σενάριο που εξαιρετικά θα δούμε από κοντά ποτέ και συγχρόνως μια καλή ιστορία που θα μπορούσε να είναι καλύτερη αλλά για τους φαν υπεραρκετή...

...αν δεν είχαν μάθει να κλαψουρίζουν για να γίνεται το δικό τους.