Τρεις ώρες μετά απο την προβολή της μόνης ταινίας εδώ και καμιά πενταετία που με έχει κάνει να περιμένω εναγωνίως πότε θα βγει και αφού έφαγα βροχή για 3 χιλιόμετρα γυρνώντας σπίτι κάθομαι να γράψω αυτό το review. Το Cloud   Atlas προοριζόταν να είναι η ταινία της χρονιάς σύμφωνα με το post στο οποίο παρουσίαζα το καλύτερο τρέιλερ που έχει βγει ποτέ κατά την άποψη μου. Ήταν όμως αυτό που περίμενα? 

                     Για αρχή βάλε το soundtrack να παίζει όσο διαβάζεις τ άρθρο.....Βάλτο λέμε...

                                      Μια μελωδία που σε τρυπάει κατευθείαν στην ψυχή...

Τέλος πάντων, θα το πω ΟΧΙ to Cloud Atlas δεν ήταν αυτό που περίμενα.... Δεν ήταν χειρότερο, ούτε καλύτερο, ήταν διαφορετικό.

Το Cloud Atlas ήταν ίσως απο τις πιο ολοκληρωμένες ταινίες που έχω δει, γέλασα πικράθηκα και καπάκι γούσταρα με την δράση, την πλοκή, αλλά και τις ατάκες, τις ερμηνείες, τα πάντα...

Ήταν 3 ώρες ναι. Πολλές? ΟΧΙ λίγες. θα μπορούσα να δω ακόμα 3 ώρες χωρίς να καταλάβω καν πως πέρασαν.

Είπα βάλε το soundtrack...ναι πάλι!!!!

Ναι, η ταινία δεν είναι η επικάρα που σε προδιαθέτει το τρέιλερ οι σκηνοθετάρες (andy,lana wachowski-The Matrix, Tom Tykwer-Run Lola Run) και οι ηθοποιάρες (Tom Hanks, Halle Berry και καμιά δεκαριά ακόμη). Ήταν όμως μια ταινία που θα ξαναδώ καμιά δεκαριά φορές για να την χορτάσω αλλά και για να παρατηρήσω ακόμα μία λεπτομέρεια που μου ξέφυγε. Η ταινία επομένως αξίζει. Αξίζει τα λεφτά σας και τις τρεις ώρες σας. Παρακάτω έχουμε: 

Τώρα ας μιλήσουμε για την ταινία. Στα wallpaper γράφουν "Everything is connected". Αυτός είναι ο ένας άξονας της ταινίας. Το πως δηλαδή οι πράξεις ενός μαορί σκλάβου το 1849 θα επηρεάσουν έναν συνθέτη το 1936 που θα επηρεάσει μια αλλαγή του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Το πως η περιπέτεια ενός γεράκου το 2012 θα δώσουν το έναυσμα για μια επανάσταση το 2144, μιας επανάστασης που θα γεννήσει ένα θεό το 2341.

Ο δεύτερος άξονας είναι και το κεντρικό θέμα των 6 ιστοριών που αφηγούνται στην ταινία. Το θέμα είναι η ελευθερία, το πως την αποκτάς και συγχρόνως το κόστος της. 6 ιστορίες και 6 στοχεύουν σε αυτό, ενώ οι συνδέσεις μεταξύ τους είναι, μερικές φορές  ορατές, μερικές όχι. 

Αυτό που είπα πιο πάνω ήταν οτι η ταινία είναι ολοκληρωμένη. Θα σου προσφέρει ανάμεικτα συναισθήματα. Θα γελάσεις στην ιστορία του γέρου εκδότη του 2012, αλλά θα πικραθείς απίστευτα για τους κλώνους-σερβιτόρες του 2144. Θα δεις δράση στην περιπέτεια της ρεπόρτερ το 1936 και  θα αναρωτηθείς το "γιατί" στην κατάληξη του συνθέτη του 1936.

Και τώρα τα τεχνικά. Είπαμε το soundtrack (ξανά βάλ' το) σου τρυπάει την ψυχή και δένει αριστοτεχνικά με τα σκηνικά. Οι εικόνες χαρακτηριστικές της δουλειάς των σκηνοθετών (κουστούμια ειδικά εφέ κτλ). Αυτό που μου έμεινε όμως ήταν η εναλλαγή των συναισθημάτων. Οι αλλαγές ανάμεσα σε χρονική στιγμή, ιστορία και στυλ είναι τόσο γρήγορες που απο το γέλιο πας στην εγρήγορση, στη πίκρα και ξανά στο γέλιο σε δευτερόλεπτα. Αυτό δεν το έχω ξαναζήσει...

Όταν όμως τελειώνει η ταινία πέφτουν τα credits... Και εκεί βλέπεις ποιος έπαιξε ποιόν... εδώ να δεις εκπλήξεις. Εγώ έμεινα μαλάκας όταν είδα οτι τον Κορεάτη Γιατρό με τα γρανάζια στα μάτι (creepy...) τον έπαιζε η Halle Berry. Επαναλαμβάνω Κορεάτη γιατρό... η Halle Berry! Στο παρακάτω infographic βλέπεις ποιος έπαιξε ποιόν, σε ποια ιστορία και αν ήταν κακός, καλός ή τίποτα απο τα δύο:

Όμως μην πάρεις αυτό το ποστ της μετρητής  Μην πας να δεις μια ταινία επειδή εγώ είπα καλά λόγια. Δες την και έλα να μου πεις την άποψη σου...

                                                                                                                                     o Allodapos