O Guillermo del Toro και ο Chuck Hogan δίνουν το φινάλε που άξιζε στην τριλογία The Strain...

Μετά την αρχή της επίθεσης του Αφέντη και του βαμπιρικού στρατού του που είδαμε στο Ίχνος και την καθολική νίκη του που παρακολουθήσαμε στη Πτώση, φτάσαμε στην Αιώνια Νύχτα.

Όσοι έχετε διαβάσει τα βιβλία συνεχίστε, το άρθρο περιέχει πιθανά spoiler για τη -βασισμένη στα βιβλία- σειρά The Strain.

H Αιώνια Νύχτα είναι όσο εφιαλτική μας υπόσχεται το όνομα του βιβλίου. Μετά τις πυρηνικές εκρήξεις που πυροδότησε ο Αφέντης για να καταστρέψει τους υπόλοιπους Αρχαίους, ο Αφέντης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος πάνω στη Γη και ο πλανήτης έχει πέσει στον λεγόμενο πυρηνικό χειμώνα, με τον ήλιο να είναι κρυμμένος πίσω από ένα σύννεφο σκόνης είκοσι ώρες την ημέρα.

Οι άνθρωποι συνεχίζουν να πηγαίνουν στις δουλειές τους, αυτή τη φορά κάτω από το άγρυπνο μάτι των βαμπίρ και εργοστάσια παραγωγής αίματος παράγουν αίμα μέσω ελεγχόμενης αφαίμαξης.

Η αντιστασιακή ομάδα μας έχει καταρρεύσει. Ο Σετρακιάν δεν βρίσκεται πλέον να καθοδηγεί, ο Εφ είναι και επισήμως αναξιόπιστος και αλκοολικός, ενώ η Νόρα με τον Φετ αναπτύσσουν σχέση, κάτι που βάζει ακόμα ένα αγκάθι μέσα στην ομάδα.

Οι προσπάθειές τους είναι μικρές και μόνη ελπίδα το Occido Lumen, το αρχαίο βιβλίο που είναι γραμμένο σε γλώσσα που ο Φετ όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί να διαβάσει...

Η πιο πολύτιμη βοήθεια είναι αυτή του κυρίου Κουίνλαν. Θα τους καθοδηγήσει και θα τους βοηθήσει καθώς η τελική μάχη φτάνει.

Το 3ο βιβλίο της τριλογίας είναι ίσως και το καλύτερο. Οι χαρακτήρες μας περνάνε όλοι μια διαδικασία αλλαγής. Ο Εφ έχει ένα μεγάλο arc καθώς προσπαθεί να αντέξει όσα του συμβαίνουν και να βρει τη δύναμη να γίνει ο πατέρας που χρειάζεται ο Ζακ.

Η Νόρα έχει τον μεγαλύτερο ρόλο στο πρώτο κομμάτι του βιβλίου καθώς μέσα από τα μάτια της βλέπουμε τα εργοστάσια παραγωγής αίματος και συγχρόνως την απολαμβάνουμε να απορροφάται στο ιερό μίσος που αναπτύσσει για τον Dr Εβερετ Μπαρνς (το πρώην αφεντικό της και νυν τσιράκι του Αφέντη).

Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι για μια ακόμα φορά το κερασάκι στην τούρτα, με τον Κουίνλαν να είναι μυστηριώδης και να σου προκαλεί ενδιαφέρον αλλά και τον Ζακ που πλάθεται σιγά σιγά στα χέρια του Αφέντη.

Τέλος, αυτό που περιμέναμε όσοι διαβάζαμε την τριλογία επιτέλους μας δόθηκε: η προέλευση του Αφέντη και των Αρχαίων, η ιστορία του Occido Lumen μας εμφανίζεται σταδιακά και είναι ένα πολύ ωραίο (και μεταφυσικό) διάλειμμα.

Το μόνο στοιχείο που με ξένισε σε αυτό το βιβλίο είναι αυτό: το μεταφυσικό. Ήταν κάτι που απέφυγε να θίξει στα προηγούμενα βιβλία και σε αυτό μας ήρθε μέσα από τις αφηγήσεις αλλά και από ανεξήγητα φαινόμενα που αποδόθηκαν εκεί.

Μικρό το κακό, αφού το τελευταίο τρίτο του βιβλίου μας προσφέρει μια καταιγιστική καταδίωξη και ένα φινάλε που αποδεικνύει ότι αυτό το βιβλίο το έγραψε ο Del Toro και ο Chuck Hogan.
Happy End Not Found...