Η πρώτη είναι η Ρέιτσελ. Κάθε πρωί παίρνει το τρένο και πηγαίνει στην πόλη και κάθε μέρα σταματάει στον σηματοδότη απέναντι από ένα σπίτι μερικά μέτρα μακριά από το πρώην δικό της. Εκεί βλέπει συχνά ένα ζευγάρι που μέσα στο μυαλό της έχει χτίσει ολόκληρη ιστορία για το ποιοι είναι και πως είναι η σχέση τους. 

Η Ρέιτσελ είναι μια γυναίκα στα όρια της κατάρρευσης. Αλκοολική και άνεργη, με λίγες οικονομίες και φιλοξενούμενη σε μια φίλη της βλέπει την άλλοτε τέλεια ζωή της να απομακρύνεται ταχύτατα. Καθώς το τρένο προχωρά, η Ρέιτσελ βλέπει το πρώην σπίτι της, με τον πρώην άντρα της και τη νέα του γυναίκα. Είναι μια εικόνα που η Ρέιτσελ δεν αντέχει και πνίγει τη θλίψη της στο ποτό και το ταξίδι της στις ζωές του ζευγαριού που παρακολουθεί από το παράθυρο του τρένου.



Όμως μια μέρα βλέπει κάτι που θα της δώσει τη δυνατότητα να γίνει μέρος της ζωής των ανθρώπων που παρακολουθεί. Ένα αποτρόπαιο έγκλημα είναι η κινητήριος δύναμη που θα κάνει την Ρέιτσελ να χωθεί στις ζωές των άλλων και να αναζητήσει τις εικόνες που δεν θυμάται εξαιτίας της λήθης του μεθυσιού.

Το έγκλημα θα επιλυθεί κι αυτό σταδιακά μέσα από τα μάτια της Μέγκαν, της δεύτερης πρωταγωνίστριας του βιβλίου. Μια γυναίκα με άκρως ενδιαφέρον χαρακτήρα και παρελθόν, μια εικόνα θελκτική, που η συγγραφέας μου έχτισε κομμάτι κομμάτι μέσα στο μυαλό μου τόσο ωραία που λάτρεψα την ραγισμένη της ψυχοσύνθεση.

Η Άννα κλείνει το τρίπτυχο. Η Άννα είναι μια γυναίκα σκληρή, μια κυνηγός που δεν δίστασε να κλέψει τον άντρα κάποιας άλλης χωρίς να νιώσει ίχνος οίκτου. Ο χαρακτήρας αυτός στην αρχή μου ήταν πλήρως αντιπαθής και πίστευα ότι υπάρχει μόνο για να κάνει την ιστορία να προχωράει. Το φινάλε όμως που έδωσε μαζί με την Ρέιτσελ ήταν μοναδικής έντασης και αμφιταλάντευσης που το λάτρεψα.

Το βιβλίο είναι η αλήθεια ότι χωλαίνει μέχρι να πάρει μπρος, μέχρι να χτίσει τους χαρακτήρες και να μπει με τα μπούνια στο μυστήριο, αλλά όταν το κάνει το κάνει. Είναι ένα ανάγνωσμα ιδανικό για τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας και όχι μόνο.