Σάββατο μεσημέρι, καβατζοθήκαμε με οτι κατασκηνωτικό εργαλείο και gadget είχαμε και πήγαμε στο Naturart Festival στο Παρανέστι Δράμας.

Όπως είχα πει και όταν παρουσιάζαμε το φεστιβάλ, το Naturart επέλεξε μια περιοχή με απαράμιλλη φυσική ομορφιά και ξεκίνησε απο φέτος ένα φεστιβάλ στα πρότυπα του Νεστορίου.

Έντεχνο και ροκ πρόγραμμα, χώρος για camping και διάφορες δράσεις στο ποτάμι του Νέστου και το βουνά του Παρανεστίου. Το Naturart έκανε την πρώτη του προσπάθεια φέτος και το αποτέλεσμα ήταν αρκετά επιτυχημένο.

Για αρχή το camping ήταν ιδανικό, μέσα στα δέντρα και δίπλα απο το ποτάμι. Η θερμοκρασία κρατιόνταν σε χαμηλά επίπεδα πράγμα που έκανε την διαμονή ευχάριστη.

Πάμε τώρα στα σημαντικά. Το πρόγραμμα είχε αρκετές τοπικές μπάντες (απο Θεσσαλονίκη μέχρι Αλεξανδρούπολη) ενω την πρώτη μέρα είχε για headliners τον Μάλαμα, την δεύτερη τον Πασχαλίδη και την τρίτη Αγγελάκα και Nightstalker.

Εμείς πήγαμε την δεύτερη και τρίτη μέρα.

Βλέποντας το πρόγραμμα είδα οτι ήταν κατανεμημένο άνισα και περιμενα να κάνει μια μικρή κοιλιά την δεύτερη μέρα καθώς, αν και ο Πασχαλίδης είναι τεράστιος μουσικός, δεν έχει το εκτόπισμα του Μάλαμα, ούτε του Αγγελάκα. Εγώ θα έβαζα Πασχαλίδη και Μάλαμα την ίδια μέρα.

Απο οτι μας είπαν και οι διοργανωτές, η προσέλευση του κόσμου την δεύτερη μέρα μειώθηκε, όχι δραματικά, αλλά το live κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα. Ο Πασχαλίδης ερμήνευσε δικές του επιτυχίες αλλά και άλλων γνωστών Ελλήνων ερμηνευτών της ροκ-έντεχνης σκηνής.

Αυτό που συνειδητοποίησα στο τέλος της πρώτης μέρας ήταν οτι ο Πασχαλίδης είναι σαν το Ξηρό Κρασί... δεν σου αρέσει, αλλά το πίνεις και σε φτιάχνει!

Έπειτα ακολούθησε tribute στους Pink Floyd ενω δίπλα έπαιζε σε προτζέκτορα ο Άρχοντας τον Δαχτυλιδιών! Καθαρό nerdgasm.



Η τρίτη μέρα ήταν όπως και να το κάνουμε το highlitght της διοργάνωσης. Ένα απο τα μεγαλύτερα stoner rock συγκροτήματα της Ελλάδας και μαζί τους ο τραγουδιστής που για μένα κάνει το καλύτερο live στην Ελλάδα.

Οι Nightstalker βγήκαν στην σκηνή και έδωσαν ένα live γεμάτο rock ενέργεια, blues ερωτισμό, βαριές κιθάρες και τρομερά σόλο απο μπάσο και κιθάρα. Αν και η πλειονότητα του κόσμου δεν θα τους έλεγες hardcore fan ο μικρός πυρήνας που είχαμε φτιάξει ξεσήκωσε το πλήθος που τραγούδησε τα ρεφραίν απο το Children of the Sun και το Baby God is Dead.

Φοβερή σκηνική παρουσία, ήχος που ξεσήκωνε και πολύ χορός. Το live των Nightstalker απέδωσε τα αναμενόμενα και αν ο κόσμος ήταν πιο κοντά σε τέτοια ακούσματα θα γινόταν πραγματικά χαμός.


Ο χαμός έγινε με τον Αγγελάκα. Ο άνθρωπος που ήταν η φωνή ενός απο τα επιδραστικότερα ελληνικά συγκροτήματα τις ΤΡΥΠΕΣ, κάνει εδω και χρόνια solo καριέρα, με μπάντα του τους Επισκέπτες  οι οποίοι είναι τρομεροί μουσικοί.

Η μουσική του είναι μοναδική, τα τραγούδια του συνδυάζουν ποιητικότητα στίχου, μπαγλαμαδάκι που σολάρει σε ταχύτητες ηλεκτρικής κιθάρας και drums που δίνουν σχεδόν ηλεκτρονικό beat.

Με σωστό ήχο, μέρος και κόσμο η συναυλίες του Αγγελάκα είναι ασύγκριτες.

Θα δώσω όμως τα εύσημα στον Σαδίκη. Η μορφή του, η πώρωση και ο τρόπος που σόλαρε σε κιθάρα και μπαγλαμά ήταν βαθιά rock, σχεδόν metal!




Καταλήγοντας μπορώ να πω οτι η επίγευση που μου αφήνει είναι καλή αλλά μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη. Οι διορθώσεις που πρέπει να γίνουν δεν είναι πολλές αλλά είναι αυτές που θα ανεβάσουν το φεστιβάλ σε υψηλότερα επίπεδα.

Προτείνω ανατιμολόγηση των προϊόντων που παρείχε το camping (η είσοδος δεν μπορώ να πω ήταν πολύ οικονομική), κατασκευή περισσότερων μπάνιων και τουαλέτων, και περισσότερο rock τυπου Nightstalker.

H Ελλάδα έχει τρομερή rock, stoner και blues σκηνή που περιμένει να την ανακαλύψουμε. Και όταν λέω rock δεν εννοώ πάλι τον Παπακωνσταντίνου.