Τα Όσκαρ είναι ένας θεσμός που έχει φτιαχτεί για να υπηρετεί τον εγωισμό του Αμερικάνικου λαού και του κινηματογραφικού κοινού. Έχω μάθει να μην τα εμπιστεύομαι αλλά και να δίνω μικρή σημασία σε όσες ταινίες παίρνουν τα εύσημα.

Καμιά φορά όμως κάτι γίνεται, τα ξεφτέρια των Όσκαρ νιώθουν οτι μια ταινία αξίζει και τις δίνουν αυτό που της αναλογεί. Κάπως έτσι έγινε και με τον "Λόγο του Βασιλιά" το 2010.



Η Βρετανική αυτή παραγωγή δεν έχει τίποτα απο τις ταινίες που συνήθως βραβεύονται απο τα Όσκαρ. Δεν δείχνει το "Αμερικάνικο" ήθος και την ανωτερότητα της χώρας και των ανθρώπων της...

Στον Λόγο του Βασιλιά λοιπόν, βλέπουμε την αληθινή ιστορία του Γεωργίου του Έκτου, του βασιλιά της Βρετανίας που στις 12 Μαΐου στέφθηκε αφού ο αδερφός του Εδουάρδος παραιτήθηκε απο τον θρόνο εξαιτίας ενός σκανδάλου.

Στην ταινία βλέπουμε την αγωνιώδη προσπάθεια του Αλβέρτου (μετέπειτα Γεώργιος VI), για να ξεπεράσει την δυσλεξία που του δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στις δημόσιες ομιλίες. Καθώς το ραδιόφωνο αρχίζει και μπαίνει στην καθημερινότητα των ανθρώπων και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είναι έτοιμος να ξεσπάσει, η Βρετανία έχει ανάγκη να συσπειρωθεί κάτω απο την δυναμική παρουσία του Βασιλιά της και η πίεση στον Αλβέρτο για να αντεπεξέλθει.

Η γυναίκα του Αλβέρτου θα αναζητήσει βοήθεια απο διάφορους ειδικούς που θα αποτύχουν, μέχρι να εμφανιστεί ο Λάινελ Λογκ. Ο εκκεντρικός αυτός ειδικός σε θέματα ομιλίας, θα ξεκινήσει να δουλεύει με τον Αλβέρτο και σιγά σιγά θα δημιουργηθεί μια βαθιά φιλία μεταξύ τους που θα βοηθήσει και τους δύο.

Ο Κόλιν Φερθ δίνει την ερμηνεία της ζωής του καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσει την αγωνία του Αλβέρτου, τον πληγωμένο εσωτερικό του κόσμο και τα ψυχολογικά προβλήματα που του δημιούργησε η "γαλαζοαίματη" παιδική ηλικία.

Απο την άλλη ο Τζέφρει Ρας έδωσε και αυτός μια σπουδαία ερμηνεία χωρίς να καταφύγει σε υπερβολές.

Τι είναι τελικά όμως ο "Λόγος του Βασιλιά"? Είναι μια ταινία που σου δείχνει οτι παρά την θέση σου, την οικονομική σου κατάσταση και το κύρος σου, πάντα θα έχεις μπροστά σου ένα πρόβλημα, μια πρόκληση. Η ψυχική σου δύναμη, η πίστη και η υπομονή είναι αυτή που θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις κάθε εμπόδιο.

Όταν δεις την ειλικρινέστατη ερμηνεία των Κόλιν Φερθ και Τζέφρει Ρας, θα έρθεις κοντά και θα συμπονέσεις έναν βασιλιά πολύ πολύ πραγματικά και ανθρώπινα προβλήματα.

ps: είναι φανταστική η σκηνή που ο Αλβέρτος βλέπει τον Χίτλερ να δίνει έναν απο τους παθιασμένους λόγους του και να παρασέρνει με τις ρητορικές ικανότητες του ένα ολόκληρο έθνος, ενω αυτός δεν μπορούσε να βγάλει ούτε έναν αξιοπρεπή λόγο. Ο βασιλιάς Γεώργιος VI έγινε και αυτός ένα σύμβολο για το βρετανικό έθνος, αντίστοιχο του Χίτλερ, δίνοντας δύναμη στα στρατεύματα, μέσα απο τα δικά του, ανθρώπινα και φιλικά διαγγέλματα.

Η ταινία καταφέρνει να σου περάσει αυτήν την αίσθηση στο μέγιστο...